Op het gedicht 100 talen van een kind kregen we hartverwarmende reacties. Dit gedicht van Gerard van Midden is tevens prachtig. We hopen dat je zal inspireren.
Nu voor later
Jij kijkt met grote ogen
verwachtingsvol de wereld in.
Je voelt de dingen
likt het glas
proeft het hout
lacht de onweerswolken
onbevangen weg
omdat je zonder voorbehoud
het leven vol vertrouwt.
Jouw huilen, stralen, luid geschater
verlicht het nu,
er is geen tijd voor later.
Ik kijk met zware ogen
vaak machteloos de wereld in.
Ik voel de dreiging
lik een wond
proef het bloed
lach de diepste angsten
onbesproken weg
omdat ik achter elke boom
een slangenkuil vermoed.
Mijn argwaan, twijfel, luid getater
verdringt het nu
er is slechts tijd voor later.
Die oordeelloze blik
dat is het kind in ons
dat ergens onderweg
verdwaald is, zich verstopte.
De spiegel in zijn hoofd viel stuk
in duizend kleine scherven
waardoor het kind in ons
heel langzaam is gaan sterven,
ons zelfbeeld niet meer klopte.
Wat bieden wij dit kind?
Hoe laten wij het leren?
Hoe zien wij zijn talent?
Wat gaan we investeren?
Het zijn gesloten vragen,
het is zo klaar als water:
Dat kind wordt écht door ons gezien.
Wij gaan voor nu voor later.
© Gerard van Midden. Baarn, februari 2016
